استاد هنرهای زیبای دانشگاه بصره در نخستین ورک شاپ رویداد صاحبدلان مطرح کرد؛
عبود: هم‌افزایی فلسفی و تمدنی ایران و عراق تئاتر دینی را رشد می‌دهد/ تئأتر دینی نیازمند تفکر خلاقانه و نگاه جدید است
استاد هنرهای زیبای دانشگاه بصره با تاکید براینکه تئاتر در قرن ۲۰ و ۲۱ تکیه ویژه بر کارگروهی دارد، گفت: هم‌افزایی فلسفی و تمدنی ایران و عراق تئاتر دینی را رشد می‌دهد.
به گزارش روابط عمومی رویداد صاحبدلان، اولین ورک‌شاپ دکتر عبدالکریم عبود، استاد دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه بصره با عنوان "آیین‌ها و مراسم‌های تئاتر دینی" صبح امروز (شنبه) در جریان اولین روز سیزدهمین دوره سراسری و دومین دوره رویداد بین‌المللی تئاتر صاحبدلان در محل تالار مرکزی رشت برگزار شد.
دکتر عبدالکریم عبود در این ورک‌شاپ کار تیمی و تفکر خلاقانه و ایجاد فضاهای جدید را محوریت قرار داد و با بیان اینکه هدف تمرینات این ورک‌شاپ چگونگی پیدا کردن توانمندی است، افزود: ما باید در تمرینات درباره این کار کنیم که چطوری توانمندی پیدا می‌کنیم تا درباره دیگران و در درجه دوم درباره خودمان صحبت کنیم.
استاد هنرهای نمایشی دانشگاه بصره، به هنرمندان ایرانی و عراقی شرکت‌کننده در این ورک‌شاپ اشاره کرد و ادامه داد: هم‌افزایی دو فرهنگ ایرانی با تمام عمق فلسفی و تاریخی و از طرفی فرهنگ عراقی با تمام عمق فلسفی باید تحقق پیدا کند و به یک فرهنگ و ارتقاء تئاتر دینی برسیم چون نقطه اشتراک ما انسانیت و تئأتر است.
وی در ادامه، تئاتر را یک مدرسه و هنر آموزشی برتر خواند و با تاکید براینکه باید به‌وسیله تئأتر رشد پیدا کنیم، عنوان کرد: با تئأتر است که می‌توانیم شاد شویم. همان‌طوری که انسان به نان نیاز دارد، به تئاتر نیز نیاز دارد.
دکتر عبدالکریم عبود در ادامه تاریخ تئأتر آیینی و دینی را تشریح کرد و با بیان اینکه در ابتدا تئاتر از یونان و از دل کلیساها با موضوعاتی از قصص انجیل، حضرت مریم و عیسی مسیح(ع) شکل گرفت، ادامه داد: اولین نوع نمایش در یونان ابتدا اسرا بود که در کلیساها اجرا می‌شد؛ سپس این نمایش‌ها به نمایش معجزه تبدیل شدند و در نهایت با نمایش اخلاقی از کلیسا خارج شد و به درام نزدیک شد.
این استاد هنرهای نمایشی دانشگاه بصره درباره تاریخچه نمایش دینی در مشرق‌زمین گفت: در مشرق و دنیای اسلام در کشورهایی مانند ایران، عراق و لبنان شاهد تئاتر دینی هستیم که عمدتا به آن چیزی می‌پردازد که در حادثه عاشورا رقم خورده است. البته شکل دیگر این نمایش‌ها در حسینه‌ها و مساجد وجود داشته است و شکل سوم آن نمایش‌های حسینی است که شکل دراماتیزه دارد.
وی با بیان اینکه تئاتر خروجی یک کارگروهی است پس باید هماهنگی‌ها را در عالی‌ترین سطح انجام داد، گفت: عمل‌گروهی در تئاتر معاصر و مدرن، یعنی تئاتر قرن ۲۰ و ۲۱ مهمترین ویژگی است پس باید بیشتر تکیه را بر عمل گروهی گذاشت که همان همکاری گروهی و تیم‌ورک است چراکه نویسنده، کارگردان، بازیگر، بچه‌های فنی و صحنه در شکل‌گیری یک ایده اشتراک و نقش دارند.