«گنجشک‌ها پشت پنجره»؛ روایت رهایی انسان امروز از بحران‌ها
بهاره سعیدی‌پناه کارگردان اجرای نمایشنامه‌خوانی «گنجشک‌ها پشت پنجره» می‌گوید رویداد تئاتر صاحبدلان فرصت مغتنمی برای بیان بحران‌های انسان امروزی و چگونگی به‌کارگیری الگوهای دینی برای رهایی از این شرایط را فراهم می‌آورد.
به گزارش ستاد خبری به نقل از خبرآنلاین، نمایشنامه «گنجشک‌ها پشت پنجره» نوشته مرتضی اسدی‌مرام با کارگردانی بهاره سعیدی‌پناه از استان کرمانشاه در دوازدهمین دوره سراسری و نخستین دوره بین‌المللی رویداد تئاتر صاحبدلان با نقش‌خوانی یونس رستمی، محنا عبدلی، پژمان آقایی و الهه نجفی خوانش می‌شود.
سعیدی‌پناه کارگردان اجرای نمایشنامه‌خوانی «گنجشک‌ها پشت پنجره» دراین باره گفت: این نمایشنامه روایتگر زندگی زنی است که براثر سانحه تصادف، پدر خود را از دست می‌دهد و خود را مقصر مرگ پدر می‌داند. او از شوهرش جدا شده، همچنین پاهای خود را در آن تصادف از دست داده و در اوج ناامیدی تصمیم به خودکشی می‌گیرد.
او در ادامه افزود: «در پی مرگ مغزی پدر، بخشی از اعضای بدن او اعطا می‌شود و یک جوان ناشنوا هم یکی از دریافت‌کنندگان عضو است که ازقضا پس از درمان و وقتی جویای نشانی خانواده اهداکننده عضو می‌شود، درمی‌یابد که دختر آن مرد شرایط خوبی ندارد. در ادامه آن زن به کمک این جوان و مادرش از اقدام خود به خودکشی صرف‌نظر می‌کند و به‌مرور به زندگی بازمی‌گردد.»
سعیدی‌پناه با اشاره به اینکه این نمایشنامه روایت رهایی انسان امروز از بحران‌ها به لطف موضوعات انسانی و دینی است، اظهار داشت: «رویداد تئاتر صاحبدلان فرصت مغتنمی برای بیان بحران‌های انسان امروزی و چگونگی به‌کارگیری الگوهای دینی برای رهایی از این شرایط را فراهم می‌آورد و این همان چیزی است که در نمایشنامه «گنجشک‌ها پشت پنجره» هم به آن پرداخته‌ایم.»
او تصریح کرد: «همچنین یکی از مهم‌ترین علل انتخاب این متن، قصه، تکنیک نگارش و نوع روایت اثر است و در حقیقت «گنجشک‌ها پشت پنجره» ضمن آن که خورده روایت‌های متعددی دارد، از خط داستانی پرکشش و جذابی برخوردار است و به نیاز روز جامعه ما که موضوع اهدای عضو است، می‌پردازد.»
کارگردان اجرای نمایشنامه‌خوانی «گنجشک‌ها پشت پنجره» در پایان اذعان داشت: «با توجه به اینکه این نمایشنامه ذاتاً درگیر حرکت نیست و بیشتر به روایت حالات درونی افراد می‌پردازد، درنتیجه طی روند نمایشنامه‌خوانی هم تلاش کردیم تجربه خوانش اثر را بدون حرکت، طراحی صحنه و یا طراحی میزانسن داشته باشیم هرچند که معتقدم اگر قرار بر ارائه میزانسن، دکور و عملاً اجراخوانی بوده پس بهتر است اثر به طور کامل اجرا شود و در چنین شرایطی، خوانش متن از چند جهت حائز اهمیت است زیرا پیش از اجرا با ضعف‌ها و قوت‌های متن بیشتر آشنا می‌شویم و در زمان خوانش آرا و نظرات منتقدان و کارگردان‌های مختلف را دریافت کرده و فرصت اصلاح آن را خواهیم داشت.»
